رمان ماکان بندویک دنیاعاشقی پارت17

بابی حالی چشماموبازکردم تمام بدنم دردمیکرداطرافم رونگاه کردم کلی دستگاه بهم وصل بودیعنی بیمارستان بودم صدای زن جوونی

که ظاهراپرستاربوداومدکه گفت:بهوش اومدی عزیزم                                                                                        

گلوم خشک شده بودنای حرف زدن نداشتم بزوردهن بازکردم وگفتم:من چندساعته اینجام                                                   

لبخندمهربونی زدوگفت الان میرم به دکترمیگم بیاد                                                                                             

مردمسنی اومدداخل اتاقی بعدازیه سری معاینات گفت:خب دخترم الان توچه تاریخی هستیم                                                 

من:نمیدونم امامروزسه شنبه است                                                                                                                 

دکتر:چه سالی                                                                                                                                        

من:99                                                                                                                                               

دکترمتعجب نگاهم کردوگفت:نه الان سال97هست ولی اخه.....                                                                                

من:اخه چی                                                                                                                                          

دکتر:اممم....هیچی دخترم برادرت باهات کارداره                                                                                               

همون لحظه ماهان اومدداخل لبخندی زدوگفت:قربونت برم بهوش اومدی                                                                     

من:اخخخخ داداش من چندوقته اینجام                                                                                                              

ماهان:من قربون اون داداش گفتنت برم مهم اینه توبرگشتی پیشمون میدونی چی کشیدیم                                                      

من:کی میریم خونه                                                                                                                                  

ماهان:الانم خونه ایم دیگه                                                                                                                           

من:مگه بیمارستان نیستیم                                                                                                                          

ماهان:نه خب حالافرصت زیاده برای حرف زدن                                                                                                

ماهان رفت بیرون ک یه دفعه یادایینه افتادم یعنی همه چی درست شده که من عسل وعرفان ویادم اومده عسل باجیغ جیغ اومدداخل

 وگفت:خوبی بیشعور                                                                                                                                

زدم زیرگریه گفتم:خیلی خوشحالم که برگشتی عسل نمیدونی تواین دوسال چه اتفاقاکه نیوفتاد                                              

عسل متعجب گفت:واااااااحالت خوبه ملی اینوکه من بایدمیگفتم هاااا                                                                           

یه دفعه دربازشدولشکری ریختن داخل پرستارم هرکاری میکردنتونست بیرونشون کنه میون جمع دنبال رهام میگشتم اماازش خبری

نبوددلم میخواست کلشوبکنم همش به خاطراون بودکه این اتفاقابرام افتاده                                                                     

ارسین:خوب شدی عزیزم                                                                                                                          

من:اره داداشی خوب شدم                                                                                                                          

ارسین ابروشوبالاانداخت وگفت:دیوونه شدی ملورین من دارم باهات حرف میزنم نه ماهان                                                

من:منم باخودت بودم                                                                                                                                

ارسین:اخه گفتی داداش                                                                                                                             

من:پ ن میخوای بهت بگم همسرعزیزم خب داداشمی دیگه                                                                                   

ارسین:ن والا                                                                                                                                         

تیکا:برین بیرون بزارین استراحت کنه                                                                                                            

بعدازاین که رفتن نفس راحتی ازدستشون کشیدم حالاکه فکرمیکنم دلم حسابی براشون تنگ شده بودنگام افتادکنارتخت روی پاتختی

چندتاکتاب گذاشته شده بوداسم یکیش ایینه نفرین شده بودوبقیشوم معلوم نبوددلم میخواست درباره ایینه بدونم که چه اتفاقی افتاده    

به پرستارکه دشت چیزی داخل سرمم تزریق میکردگفتم:میشه عسل وصداکنیدلطفا                                                       

پرستار:الان بایداستراحت کنی؟                                                                                                               

من:یه سوال ازش دارم تاجوابش رونگیرم نمیتونم راحت باشم                                                                            

پرستاررفت عسل وصدازدهمین که اومدداخل گفتم:خب زودتندسریع بگوقضیه ی ایینه چیشدشیداتونست کمک کنه که همه چی درست

 شد                                                                                                                                                  

عسل باخنده گفت:من به ایناگفتم ملورین صداهارومیشنوه اماکسی به حرفم محل نمیزاشت میگفتن امکان نداره داری خودت وخسته

 میکنی                                                                                                                                            

من:اووووف بگوچیشد                                                                                                                            

عسل:هیچی دیگه حالامن خلاص شوبهت میگم بعداخودت رمان وبخون شیداتونست روح هاروازادکنه اماخودش قربانی شد        

من:مگه رمانشونوشتی                                                                                                                              

عسل:وااااارمانه که خودش نوشته شده بوددیوونه شدی ملورین                                                                               

خواستم حرفی بزنم که صدای جیغی شنیدم بعددربه شدت بازشدومهشیدودیدم که داره گریه چشام گردشدوجیغ بلندی کشیدم

وگفتم:روووووووووووووووووووووووح                                                                                                    

سرم تیرکشیدوتوسیاهی مطلق فرورفتم                                                                                                         

((عسل))                                                                                                                                       

سریع دکتروخبرکردیم خاله درحالی که گریه میکردگفت:این چرااینجوری کرد                                                            

من:ای باباخاله جون مگه نمیشناسیش جون به جونش کنی دیوونست                                                                      

گوشیم زنگ خوردامیربودلبخندی زدم وجواب دادم:الوسلام چه عجب یادی ازماکردی                                                 

امیر:هیچی دیگه حوصلم سررفت زنگ زدم یه ذره چرت وپرت بگی بخندیم اخه اینجاخسته شدیم                                    

من:اهابه جای اینکه زنگ بزنی به من بروتوایینه قیافه خودتوببین خندت میگیره فقط زیادی نخندخوب نیست                     

امیرقه قه ای زدوگفت:اوکی اماوقتی توهستی چرامن......چه خبر                                                                      

من:بانمک خبرای خوب راستی ملورین دوستم بهوش اومد                                                                              

امیر:خداروشکررهامم سلام میرسونه                                                                                                       

من:سلامت باشی خب بعدامیزنگم بایدبرم کمکشون                                                                                      

گوشیروقطع کردم رفتم پیششون نرگس دپرس نشسته بودوماهانم داشت غرمیزدتارازدپس گردنم وگفت:توکاروزندگی نداری

هرروزاینجایی                                                                                                                               

باحرص دستشوپیچوندم وگفتم:به توچه اخه                                                                                               

جیغی زدودستشوازدستم کشیدبیرون خواست بزنم که فرارکردم گوشیم دوباره زنگ خوردامیربود                                 

من:هاااا                                                                                                                                        

امیر:ببین بابچه هامیخواییم بریم بیرون ادرس وبفرست هم بیاییم اونجاملاقات هم توروببریم نرگسم میاداخه علی هستش         

من:اوکی ادرسو برات میفرستم ازنرگسم میپرسم دیگه قطع کن                                                                          

ادرسوبراش فرستادم گوشیموخاموش کردم دکترباعصبانیت اومدبیرون گفت:دیگه کسی حق ندار بره داخل سروصداهم ایجادنکنید 

یعنی دکترجوری بهشون گفت که همه لال شدن وچیزی نگفتن سارا رواپن نشسته بودوناهارمیخوردکه دلارام زدزیرش

 وباددگفت:پروپایین دیگه سارایه ساعته من اینجاروتمیزکردم گندزدی بهش                                                            

ساراجیغی زدکه دکترباتهدیدنگاش کردزنگ خونه روکه زدن سریع رفتم بازکردم وگفتم:حجاب هارعایت                          

امیربایه دسته گل بزرگ اومدرهامم یه بسته شیرینی دستش بودوشروع کردن به احوال پرسی نشستن منم رفتم چایی براشون ببرم به

 قول ماهان مادیگه صاحب خونه بودیم ازبس هرروزاینجابودیم داشتم چایی میریختم که صدادادملورین اومددویدم بیرون که دیدم خانم

 بااون حالش اومده بیرون ومیخوادبره دست شویی ودکتره داره بهش حرف میزنه که اینقدرسرخودعمل میکنه رفتم دستشوگرفتم

 وگفتم:ای بابابرای خودته ملورین تونبایدیه دفعه راه بری ملورین زدزیرم ولنگون لنگون رفت دست شویی باتعجب ب

 دکترگفتم:دکترچه طورمیتونه بعدازاین همه مدت راه بره                                                                           

دکترسرشوباحرص گرفت وباچهره ای سرخ شده ازعصبانیت گفت:نمیدونم والااینجاهمه چیزش عجیبه درظمن ترسشم به خاطرکارای

 جنابالی بود                                                                                                                                           

من:ااااادکتربه منچه                                                                                                                                 

دکتر:خانم کسی که توکماهست همه چیزومیشنوه شماهم به جای این که حرف های قشنگی براش بزنیدرفتی رمان های ترسناک براش

 میخوندین معلومه دیگه بایدجیغ بزنه روح وازهوش بره تواین خونه همه فقط بلدن جیغ بزنن یه روزاسایش نیست ای بابامن موندم

 بیمارتون چه طورسالم مونده                                                                                                                     

امیریه لیوان اب قنداوردودادبه دکتروگفت:شماحرص نخوردکتربراتون بده                                                               

دکتریه نفس اب قندوخوردوباغرغررفت ازخنده مرده بودیم تواین دوسال دیوونه شده بودازدست مااخرش سکتش میدیم               

ملورین اومدبیرون بادیدن رهام عصایی که دستش بودوبلندکردومحکم زدتوشکم رهام بدبخت وگفت:هووووووی بیشعووووورمن

 تورومیکشم همش تقصیرتوهست تازه هنوزدلم به خاطرتودردمیکنه                                                                      

رهام دلشوگرفته بودوخم شدوبودامیرباچشمای گردشده گفت:این دختردیوونست                                                        

ماهان:ملورین زشته دختر                                                                                                                    

ملورین:چی چی روزشته هاهمش تقصیراینه من تصادف کردم                                                                        

رهام باچهره ای که ازدردسرخ شده بودگفت:مثل اینکه تواصلاحالت خوب نیست البته معلومه که نبایدحالتون خوب باشه شمافقط

 13ساعته بعدازدوسال بهوش اومدین این همه فعالیت میکنید                                                                                 

ملورین:هووووی تریپ باادب هاروبرای من برندار                                                                                             

رهام لبخندزورکی زدوخدافظی کردوبیتوجه به چهره متعجب بقیه رفت بیرون رفت سمت ملورین گفتم:بیابریم ابرومونو بردی        

بردمش داخل اتاقش درازکشیدروی تخت دکتربااخم اومدداخل اتاقو گفت:خب سرکارخانم شمااولین بیماری هستین که بعدازدوسال

 بهوش اومدین ومیتونین راه برین واینقدرانرژی دراین میشه ازخاطرات این مدت ازت بپرسم                                       

ملورین بابهت زدگی گفت:دوسال؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟                                                                                                   

دکتر:بله دوسال لطفاازخاطرات این مدت بگواصلابگوچیایادت میاداتفاقات مهم زندگیت روبگو                                           

ملورین بابغض گفت:مهم ترینش این بودکه بعداز18سال فهمیدم خانوادم واقعی نیستن وترکیه زندگی میکنن ومهشیدکسی که جای

 مادرم بودخودکشی کردومردوبعداشنایی بارهام که همه ی دردسرام ازاشنایی بااون شروع شدویه ایینه عجیب که نفرین شده بود     

دکترنگاه برزخی بهم انداخت نیشموبازکردم وگفتم:تقصیرمن چیه دکترملورین خودش این رمان هاروگرفته بودمیخواست بخونه وقتی

 توکمابودمن براش خوندم وازاتفاقاتی که روزمره برای من ونرگس به وجودمیومدبراش تعریف میکردم من چه میدونستم اینطوری

 میشه                                                                                                                                                 

دکترسری ازتاسف تکون دادوگفت:والانمیدونم چی بگم تاحالابیماراینجوری ندیدم...........ببینم ملورین خانم شماخانوادتون رویادتون

هست یانه یابه نظرت همه ی این ماجراهاازکجاشروع شد                                                                                      

ملورین:ازروزی که ماهان توفراخوان یاشارخسروی شرکت کرد                                                                            

دکتر:تاریخش                                                                                                                                        

ملورین:فکرکنم اممممممم شهریو97                                                                                                               

دکترباحرص درحالی نگاه عصبانیش به من بودگفت درسته ازاون روزایی که من به این سرکارخانم اجازه دادم بیادبالاسرشماوچرت

وپرت بگه                                                                                                                                             

حس کردم دکتردنبال چیزی میگرده که بدردزدن بخوره یه دفعه خم شدودمپای روفرشی رودراوردمنم دوتاپاداشتم دوتای دیگه قرض

کردم وفرارکردم بچه هامتعجب نگاهم کردن وگفتن چیشدسیع به نرگس گفتم:نرگس مامیخواییم بریم کوه علی هم هست میخوای بیای

پاشوبیابریم نمیای هم به درک وقت التماس ندارم الان دکترمنومیکشه                                                                       

رزا:واااابرای چی بازچه گندی زدی                                                                                                            

من:بعدامیگم بای                                                                                                                                     

دست امیروگرفتم وکشوندمش بیرون موقعی که داشتم درمیبستم صدای تهدیدواردکتروشنیدم امیرباچشمای ریزشده گفت:چیکارکردی

عسل                                                                                                                                                 

من:امممم....هیچ....هیچی چیزه مهمی نیست بریم

                                                                                             سوارشدیم که نرگسم بدوبدواومدوسوارشدرهام بااخم

     نشسته بودودستش رودلش بودباحرص روبخه من گفت:شمامطمئن هستین دوستتون توکمابودبه خداانگارحالش ازمن بهتربوددختره ی دیوونه                                                                  

((ملورین))                                                                                                                                     

دکترباعصبانیت اومدداخل وگفت الله اکبرازدست این جووناادم ودیوونه میکنن                                                            

من:دکترمیشه بگین چه خبره یعنی چی من دوساله توکمام                                                                                      

دکترباناراحتی گفت:ببینم دخترم قبل ازشرکت توفراخوان چه اتفاقاتی یادته                                                                    

من:چیز زیادی یادم نیست چون تواین دوسال این قدراتفاقای عجیب افتادکه نصف اتفاقات قبلش نبودالبته یادم یه روزکه تازه جواب

کنکوروگرفتیم داشتیم برمیگشتیم تصادف کردم وبعدم که بهوش اومدم ازیه هفته بعدش همه ی این اتفاقاشروع شد                   

دکتر:راستش نمیدونم چه طوربهت بگم دخترم تواولین بیمارم هستی که اینجوری شدی........................راستش توبعدازاون

تصادف بهوش نیومدی ورفتی توکماهمه ی این چیزایی که دیدی همش رویابوده دخترگلم مادرت مهشیدزندست وازایینه ای هم خبری

نیست درظمن رهام اولین باربودکه اومده بوداینجاالبته امیرمیومدولی رهام نه                                                             

بادهنی بازبه دکترنگاه کردم دکترشرمنده گفت:میدونم نبایدیه دفعه بهت میگفتم اماخب بهترازسردرگمی بود                              

دکترکه رفت به فکرفرورفتم یعنی همش رویابودولی اخه چرامن بایدمدام رویای رهام پسری روببینم که تاحالاندیدمش اینجورکه

دکترمیگه اون موقعی ک من تصادف کردم هنوزگروه ماکان هنوزتشکیل نشده بودالبته یه بارداخل کلاس گیتاردیدمش ولی هیچ حسی

بهش نداشتم اماامیروچندباردیده بودم یادمه چون پیک موتوری بودومنودختراچندبارکه پیتزاسفارش داده بودم امیراوردش پس برای

همین بودکه بعضی ازاین رویاهاسریع میرفت یاصحنه سازی درستی نداشت وهمه چی سریع اتفاق میوفتادانگارتازه فهمیدم چیشده چه

بلایی سرم اومده تازه داشتم دردبیش ازحدرواحساس میکردم وچشام تارمیدید که زارت دهنم ومثل اسب ابی بازکردم وباصدای بلندزدم

زیرگریه مهشیدباترس اومدداخل واتاق وگفت:دورت بگردم چیشده دخترم                                                                     

پرستاربااخم گفت:تقصیرخودته وایسایه مورفین برات بزنم                                                                                     

مامان وبغل کرده بودم هنوزداشتم گریه میکردم که ارسین اومدداخل وگفت:خب زن داداش من برم دیگه دلارام حالش بدشده ببرمش دکتر                                                                                                                                                 

مامان:بروعزیزم انشالله خوب میشه                                                                                                               

بابهت زدگی گفتم:مامان ارسین کیه                                                                                                                 

مامان متعجب گفت:عموته دیگه                                                                                                                    

باورم نمیشدهیچی باورم نمیشددلم میخواست همه ی این اتفاقات خواب بوده باشه چون شک بزرگی بودخیلی بزرگ کم کم صداهاگنگ شدوچشام بسته شد                                                                                                                                   

((رهام))                                                                                                                                              

خواستم خم شم که دلم تیرکشیدباحرص زیرلب گفت:لعنتی....دختره ی خل چل                                                               

عسل:اهم اهم .......ببخشیدهااا....جناب رهام داری درباره ی دوست من حرف میزنی                                                      

رهام:دخب اخه این چرایه دفعه اینجوری کرد                                                                                                    

عسل شونه ای بالاانداخ توگفت:نمیدونم والااین ملی همیشه عجیب بوده توکمابودنشم مثل ادم نبود                                         

من:بایدادم باشی تاتوکمابودنت مثل ادم باشه                                                                                                      

عسل:ای باباتوکه اولین باره ملورین دیدی رهام شمشیروازروبستی ها                                                                        

من:امیدوارم دیگه هیچ وقت نبینمش                                                                                                               

عسل:متاسفم ولی بایدبهت بگم وقتی من وامیرازدواج کردیم توهم که قطعاهمیشه خونه ماتلپی بااجازت این ملی هم همینجریه

کنگرمیخوره لنگرمیندازه پس میبینیش فقط یه هشدابه پروپاش نپیچ چون معلوم نیست چشه که اینطوری باهات لجه               

دستی توموهام کشیدم ونفس عمیقی کشیدم وسرموتکون دودم تکیه مودادم به ماشین بچه هاداشتن ازهم عکس میگرفتن موهام وریخته

بودم توصورتم وداشتم فوتشون میکردم که هی میرفتن بالاصدای خنده ی چندنفراومدبگشتم دیدم چندتادخترن یکیش باحالت ممسخره

ای گفت:اسکولاااااااااااااا                                                                                                                          

دختردیگه ای باخنده گفت:خداشفاتون نده یکم بهتون بخندیم                                                                                    

دوستش زدزیرش وگفت:اااانگویاسی کارایناازشفاگذشته                                                                                       

یه دفعه بطری ابو روم خالی کردن ورفتن بعدشم یه تخم مرغ پرت کردن سمتم ازعصبانیت حس میکردم داره دودازسرم بلندمیشه

دخترای خل وضع امیرازخنده مرده بودعسل که دیگه تعریفی نداشت علی ونرگسم که خودشون وزده بودن به اون راه وعلی سرش

 توهواداشت سوت میزدولی نرگس دستش جلو دهنش بوددادی زدم وگفتم:زوووودبیایین بریییییممممم دارم دیوونه میشم خداااا